Traballos de ebanistería no viño galego

Traballos de ebanistería no viño galego

Xuño 21st, 2007
“Hai viños que son máis ben un traballo de ebanistería“, díxonos un día con retranca Xoán Cannas, sumiller do coñecido restaurante de Sanxenxo Pepe Vieira e un dos grandes narices catadores deste país. Rímonos moito de aquela, e aínda me río hoxe ao probar algúns viños e recordar a frase. Por suposto, criar o viño en barricas é unha práctica histórica da elaboración do viño. Outra cousa son as adaptacións ao mercado actual. Coa eclosión do consumo do viño nos Estados Unidos, estase a impor un tipo de viño tinto moi baseado na crianza en carballo novo, que lle outorga ao caldo determinadas propiedades que gustan moito entre neobebedores: vanilla, especias, densidade, facilidade de sabores. Parte do sabor final do viño, segundo esta teoría, farase intramuros. Ao viño con tanta presenza de madeira chámaselle, de cachondeo, un viño “parkerizado“, en alusión ao crítico máis influínte do mundo, Robert Parker, quen promove indirectamente, coas súas puntuacións, os caldos con estas características. A Galicia tamén chegou a moda da crianza en barrica, e hai de todo nesta viña.

En Galicia, o carballo emprégase en moitas adegas desde hai tempo, explorando nalgunhas liñas dos produtos de gama alta as potencialidades da madeira. En primeira instancia os viños tintos, e nos últimos anos, os brancos, tanto godellos como albariños. Os resultados son bastante irregulares, porque dependen tanto da mestría na elaboración como da capacidade da variedade para adaptarse á crianza en madeira. O principal perigo está en que a madeira devore as características propias do viño, facendo desaparecer o sabor varietal, o sabor que ten a uva de seu. Hai un gran debate, por exemplo, cos albariños. Non parecen levarse moi ben con esta técnica, ou polo menos, aos que eu levo catados non lles fai ningún ben. Ben diferente é nos godellos, onde se conseguen resultados moi bós ao maridar madeira e esta uva, algo máis rexa. O Guitián Barrica, por exemplo, é un exemplo excepcional da prestancia que lle dá o repouso en barrica a un branco de Valdeorras.
Nos tintos os resultados son ben máis irregulares, tamén. En Valdeorras, mesmamente, Joaquín Rebolledo, que foi un dos primeiros en explorar o carballo, consegue un barrica moi equilibrado, onde a mencía se aprecia axeitadamente, a un prezo moi competitivo. E, nesa mesma denominación, dous viños sobresaen tamén na mestría en xuntar madeira e uva, explorando sensacións máis profundas mentres se mantén a frescura e a acidez orixinal do mencía: o Lalama, de Dominio do Bibei -un viño que está dando moito que falar-, e o Pagos del Galir Selección Rosa Rivero -un fantástico exemplo de vinificación sen complexos. Máis ao sur, na D.O. Monterrei, o Alanda, da Quinta da Muradella, é se cadra, o mellor exemplo galego de vinificación con madeira en tintos. Un fantástico caldo que soará moi alto, sen dúbida. Na Ribeira Sacra, sen dúbida, o Algueira Barrica, un dos tintos galegos máis notábeis, ou o Proencia Barrica.
Outras veces, sen embargo, o viticultor cae no perigo de querer comercializar demasiado o seu viño, de querer adaptalo ao mercado en exceso, ou se cadra, de deixarse guiar polas modas. Se cadra o viño orixinal non estaba malo, pero a súa identidade desdebuxouse. É algo moi normal nalgúns viños do Novo Mundo, pero tamén hai casos galegos. Probei hai pouco o Alcouce, un Ribeira Sacra. Ao igual que o Cuvée Caco, do Ribeiro (un dos viños galegos de prezo máis caro), a madeira devora os matices. Non están malos, por suposto, pero un sabe que, se cadra, se ese viño tivera fuxido da barrica antes, estaría moito mellor. Poderiamos saber máis sobre as súas orixes, o terreo, a súa relación coa Natureza. A madeira dá, pero a madeira quita. Administrala é un proceso lento, de longa sabiduría agrícola. Hai que deixar aos carpinteiros traballar, mellor, no seu oficio. E non pasa nada por probar outras fórmulas. Algúns grandes viticultores españois, como Telmo Rodríguez, defenden que hai outros xeitos de ennoblecer o viño que con carballo francés novo. E conseguen resultados fantásticos.

Orígen información: Manuelgago.org